1955 Zwemmen in Schoonebeek
11-08-1955
Tuss’n de Noord’rsloot en ‘Schonbeek’r diepien
Het was feest In Schonbeek. Ooveral hung’n de vlagg’n oet en d’r waar’n hiel wat mensk’n bien, Zie trökk’n aalmaol naar ‘t Midd’ndorp en dat jonge goed van zon tien of vieftien jaor leup wal t’hadste, Ik had mien beste pak d’r bi’j antrokk’n, want ik wol ok naor ’t Midd’ndorp. Ik wol mien vrouw ok met hebb’n, maar die zee, gao maar hen, ik kom je strakkies wal nao.
Het was bar warm, al n’dag of wat en dat kwam merakel goed oet, want t’nije zwömbad zul oop’nd wor’n en daor wo’k bi’j weez’n.
Ik was d’r nog wal twiej honderd meetr of, toen heurde ik al meziek en gejoel van kind’r. Een stuk of wat jonkies die veur mi’j anleup’n heurd’n t’ok. “Zie zit t’er al in zee d’iene, kom jongs opschiet’n en toen zett’n ze t’op n’draffien, t’zwiet spuuld’n ze d’r strakkies jao wal weer of. Toen ik dan bi’j t’ni’je zwombad kwam, he’k mi’j de oog’n oet keek’n. Sjonge wat n’machtug mooi ding. t’Was mér dan n’halfbund’r in umtrek. Prachtug held’r waat’r i’j kund’n tot op de boodm kiek’n, n’pierebak veur de kleínties, verlichtung d’r bi’j en Iaat’r hek begreep’n dat t’er ok unn’rwaat’r verlichtung was veur de duukers. .An d’iene kaant stroomde t’water d’r in en an d’aandre kaant t’voele d’r weer oet Allerlei soort n bossies compleet n’natuurbad. An de Zuudkaant de badhokkies veur de vrouwluu en de kind’r en an de Noordkaant veur de maanluu.
Ziezo dacht ik, dat hew, al hef t’dan wat lang duurt, dit is dik veur mekaar.
Now t’sportveld nog en dan kan Schonbeek ok met doen. Maor ik heurde veur n’dag of wat, dat, dat ok niet zo lang mér op zuch zul laot’n wacht’n. De meziek speulde maor “alle eendies zwemmen in het water” en daar tuss’n deur t’gejoel van de kind’r en t’opgescheut’n goed. ‘t Was dan ok n’genot um ze te zien spattel’n.
Now was’t niet mér neudug um naor de stroom te gaan, waar ze schoon ingung’n en as Turk’n d’r weer oetkwaam’n. Ik had wal al zien, dat thiele gemiente bestuur anweezug was en ok de man, die de grond ofstaon hadde, gratus nog wal veur niks. Dat hadde daon veur de kind’r zeede. Hie zult kun niet zwomm’n, umdat hie nooit de geleeg’nheid had hadde um t’te lern. Zien va had t’genog vund’n um twiej keer in t’jaor zien voet’n te wass’n, asse met t’erpelegg’n klaar was tot dat t’mieste stoev’n daon was en as de erpel d’r oet waar’n, want dan waar’n ze soms wal n’beetien smérug, maor wied’r, och, t warmde aalmaol met.
Maor hie was n’veuroetstreev’nd man en hie had begreep’n, dat de tied veraanderde. En grond hadde genog, waorum zulle dat dan niet doen. I’j muss’n toch wat veur de gemienschup en de veuroetgang van je plaos oov’r hebb’n. Toen de meziek eev’n op heul met speul’n, kwam de burgemeest’r naor veur’n en in n’machtug mooi spietsien, zoas ze zul dat nuumt, beud hi’j t’zwombad an de Schonbeeker bevolking an en hoewal t’al weemelde van de kind’r in t’waat’r die vanzulf niet wacht’n kund’n, wat hie begriep’n kun, verklaarde hi’j t’zwumbad veur geoop’nd en hie hoopte dat wij dr aalmaol veul plezier en gezondheid kwaam’n d’r wal honderdvieftug kind’r t’waat’r oet stoev’n en zie gaav’n de burgemeest’r en de hiele raod n’nat haandtien en ied’r keer zeed’n ze “bedankt keur”! De heer’n waar’n zichtbaar und’r de indruk en mompeld’n “niks te daank’n”. Toen kwaam’n twi’j ofgevaardigd’n van Ni’j Schonbeek en Weiteveen naor veur’n en zeed’n dat ze t’niet laot’n kund’n um aalmaol now al te bedaank’n, die d’r an met warkt had’n dat zie daor binnkurt ok zon mooi zwombad kreeg’n en dat n’veuroet streev’nde raod toch maor alles is. De meziek begun weer te speul’n de vlagg’n die n’poossien stil naor beneed’n hadd’n hang’n begund’n te wapper’n en alles wat kop en bien’n hadde steuf t’waat’r weer in. Gien wond’r zie muss’n de scha in haal’n.
Toen ik daor n’poossien staon hadde te kiek’n en lach’n um de kleinties in de pierebak, die soms laacht’n, soms schreid’n van schrik, reup dr íene teeg’n mt’j “kom d’r toch ok in man, blief daor toch niet an de kaant staon”, ik keek is goed en werachtig hi’j was’t Beernd van klaossies Mans. Ik zeg, ik heb gien zwompak bi’j mi’j en ik vuul d’r niet veul veur um d’r zo in te kruup’n. Wacht maor eev’n schriwde, ik gao d’r oet, ku’j mient an trekk’n. Ikke naor de hokkies veur de maanluu en eev’n laat’r kwam Beernd d’r oet. “Hé keer’l keer’l zeede wat lekk’r, daor wo’j weer mens van. Kom maor bi’j mi’j in, t’hokkien. ku’j t’drekt antrekk’n. t’Vôl warkluk niet met um dat natte ding an te krleg’n, maor Beernd holp mi’j eev’n en n’poossien Iaat’r stapte ik hen boet’n in de zun. Maor, daar was ‘t niet goed met, ik mus t’waat’r in. Now he’k aaltied nbeetien waat’r vrees had en ik zul wal oppass’n um er zo in te springen. Ik leerde aale kaant’n is op of ze mi’j ok zaag’n en gung ’t trappien of. Eerst eev’n met de groote tieh vuul’n hoe kold of t’was. Verdarre, dat veul mi’j niks met, allerbarstens wat kold. Maor ik kun daar vanzelf niet staan bliev’n. Ik gung unnder op t trappien zitt’n en toen k’met t’iene bien tot de knie in t’waat’r zat kwam. Beernd t’hokkien oet. Zit i’j d’r now nog niet in zeede en kwam metien t’trappien of. Now is Beernd mien beste vriend, maor t’is n’gloeperd, asse je te pakk’n krieg’n dan ladde t’niet. Ik vertrouwde hum dan ok maor half en zee da’k metien van de zun wol profiteer’n um broen te word’n. Broen word’n schriwde, zwomm’n zu’j en hie gaf mi’j n’oplawaai’r en daar gao’k ploemp t’waat’r in ik kneep de beide oog’n dicht en de griezels leup’n mi’j oov’r de grouw’l. Ik prebeerde te zwomm’n maar kun niet, ik zakte hoe lang’r hoe diep’r. Ik kreeg t’benouwd wol schriw’n, maor dat kun ‘k ok niet. Toen heurde ik hiel wiet weg n’stem zegg’n “maot now wordt tied daw ingriept jongs, naandre stem, die mi’j bekend veur kwam zee “wat he’j toch te slaon, t’is net of a’j an t’zwomm’n bint”.
Dat bink ok zee ik doe d’oog’n los en daor lig ik naost mien vrouw op bedde, now eerluk, ik kun’t eerst niet verwark’n. Ik had dus dreumd en t’was niet waor dat Schonbeek n’zwembad hadde. t’Speet mi’j gloepens. Ik keek is op de wekker, t’was vief uur. k’Was klaor wakk’r en kun de slaop niet weer te pakke’n krieg’n. En t’is misschien niet mooi, maor op dat moment hoopte ik dat ied’r die d’r an werk’n kan, dat wi’j wark’luk n’zwömbad, ok wakk’r weur.
FRIELINK